Aan de andere kant van de microfoon – Hoogbegaafd de Podcast

De plannen waren al voor de zomervakantie gemaakt. Kristel en ik zouden samen een podcast opnemen voor Hoogbegaafd de Podcast en vandaag was het zo ver. Na een lange rit reed Kristel bij mij de oprit op en toen ze binnenkwam was het gek genoeg alsof we elkaar al kenden. Omdat we beiden al naar elkaar’s podcasts hadden geluisterd voelden de stemmen vertrouwd.

Normaal gesproken bereid ik podcasts al voor. Ik denk al na over de onderwerpen die ik de revu wil laten passeren – al probeer ik de gesprekken uiteindelijk gewoon natuurlijk te laten verlopen. Dit keer was het echter anders. Ik had geen idee welke kant het gesprek op zou gaan en liet het dus allemaal puur over me heenkomen… En dat kwam het soms… Als een vloedgolf. Want in de eerste plaats ben ik natuurlijk moeder – en met ons hele gezin hebben we de afgelopen jaren onze intense reis gemaakt. En dat is ons allemaal niet in de koude kleren gaan zitten. Nadenkend over sommige antwoorden zag ik de beelden weer voor me. Hoe we Dani moesten vertellen dat hij niet meer naar school zou gaan – terwijl hij daarvoor net van de BSO gestuurd was en hier dus een hele knauw van had gekregen. Hoe vertel je dat een kind? Hoe hebben wij dat voor elkaar gekregen?? Hoe is hij vanuit het verdriet van anders zijn – niet welkom zijn – weer omhoog gekrabbeld en heeft hij zichzelf weer teruggevonden? Wat een veerkracht! Wat een topper!

Nu ik dit zo schrijf begrijp ik dat deze emoties er mogen zijn. Dát het ook een hele reis is geweest en het gaat wél om mijn kind! Maar tegelijkertijd voelt het wel ontzettend kwetsbaar… Alsof er gevoelens de wereld ingaan die ik het liefst in een kastje in mijn eigen hart had laten zitten. Binnenkort zullen jullie het gesprek horen… Horen dat ik niet altijd zo krachtig ben als ik wíl zijn. Ik hoop dat we ook dit om kunnen draaien – dat mijn emoties en kwetsbaarheid tonen dat álle emoties er mogen zijn – van alle kinderen én alle ouders! En dat ik door mijn emoties een beetje steun geef aan andere ouders die dezelfde reis doormaken…. Het mag er zijn….