Veel hoogbegaafde kinderen hebben last van perfectionisme. Veel van wat ze proberen, zeker nog op de basisschool, lukt in één keer. Ze hoeven stof bijna niet te herhalen, begrijpen snel de uitleg. Ze kunnen het gewoon. Ze hebben dus niet geleerd om ergens moeite voor te doen en het concept dat je kunt leren van je fouten, en hier dus door kunt groeien, is hen volkomen vreemd. Als iets dan ineens niet in één keer lukt, geeft dit zo’n rotgevoel dat ze zich er moeilijk overheen kunnen zetten. Het is geen gezond streven naar perfectie meer, maar een pure angst om te falen. Soms is deze angst zo erg dat kinderen niet eens meer aan bepaalde taken durven te beginnen of ze durven het pas te laten zien als ze er zeker van zijn dat ze het perfect kunnen.

In dit geval wordt er vaak over gesproken dat een kind een ‘growth mindset’ aan moeten leren. In het kort houdt dit in dat deze kinderen in plaats van vast te zitten in denkpatronen dat ze iets toch niet kunnen, leren vertrouwen in het feit dat ze door oefenen beter kunnen worden in dingen en dat dingen echt niet in een keer perfect hoeven gaan. Je kunt dit doen door vooral het proces te prijzen en niet het eindresultaat. Uit ervaring weet ik dat dit niet altijd even makkelijk is