Veel hoogbegaafde kinderen hebben een sterke gevoel voor autonomie. Dit komt vaak tot uiting in een sterke allergie voor het woord moeten en het willen bewandelen van hun eigen pad. Ze willen vaak zelf de wereld ontdekken en daardoor heel veel leren.

Dit wil echter niet altijd zeggen dat je dit herkent bij je eigen kind of kinderen in je omgeving. Door een niet-passende omgeving kunnen veel kinderen passief worden en is deze ontdekkingsdrang verdwenen. Voordat ons zoontje naar school ging was het leven bijvoorbeeld een grote ontdekkingsreis. Rekenen was een avontuur en hij deed dit op zijn eigen manier. Eenmaal op school doofde dit lichtje snel… Het keurslijf paste hem niet en het plezier in leren en ontdekken verdween. Soms vangen we hier gelukkig weer een glimps van op. Bijvoorbeeld als we in een museum wandelen en hij zich vol overgave stort op de audiotour. Of alles we reizen in het buitenland en we archeologische vindplaatsen bezoeken. Dan verandert hij in een passionele Indiana Jones en is het leven één groot avontuur!

Dit laat zien hoe belangrijk het is om hoogbegaafde kinderen hun autonomie te gunnen en weer terug te laten vinden. Het heeft namelijk een grote relatie met hun leer- en ontdekkingsproces. Zonder deze autonomie komt er ook minder uit een kind. Een kind doet simpelweg minder – staat meer uit!

Probeer dus als ouders of leerkracht deze ruimte te gunnen. Zeker als dit al een tijd niet gegeven is, is het mijn ervaring dat het het beste is om dit binnen kaders te doen. Geef je een kind wat uitstaat de volledige vrijheid? Ons kind beperkte zich dan tot Duckies lezen en op zijn telefoon spelen… Geef je een kind ruimte om op eigen wijze invulling te geven aan ideeën? Dan komt er ineens wél iets uit! Denk bijvoorbeeld aan leerdoelstelling waar een kind binnen eigen projecten aan kan werken, het kunnen bepalen van eigen volgorde waarin hij taken oppakt of het zelf kunnen kiezen of verzinnen van methodes om problemen op te lossen.